Wieś położona we wschodniej części Kotliny Raciborskiej w gminie Nędza. Miejscowość nasza liczy ponad 900 mieszkańców. Przecina ją linia kolejowa Rybnik - Racibórz.

O unikalności krajobrazu Górek na tle sąsiednich terenów decydują położenie miejscowości na krawędzi doliny rzeki Suminy i otaczające ją Lasy Rudzkie. Różnica wzniesień na obszarze wsi sięga 70 metrów. Najwyższej położone są Krzyżowe Drogi (265,5 m. n.p.m.)

Teren wsi oraz otaczające lasy znajdują się na terenie parku krajobrazowego „Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich". Okoliczne lasy obfitują w liczne gatunki grzybów jadalnych (m.in. Prawoki, podsosnówki, maśloki jak zwą je w gwarze mieszkańcy).  Na północy zwraca uwagę jednorzędowa aleja dębowa o długości 800 m, licząca około pół setki dorodnych okazów tych drzew. W samym środku alei rosną dużych rozmiarów dęby o nazwie Trzej Pielgrzymi. Aleja, jako jeden z elementów cysterskiej „pajęczyny", czyli sieci dróg łączących Rudy Wielkie z okolicznymi miejscowościami, zasługuje na szczególną ochronę. Jest bowiem nie tylko pomnikiem przyrody ożywionej, ale również ważnym elementem krajobrazu kulturowego, kształtowanego od średniowiecza przez rudzkich cystersów.

Na południu wsi płynie rzeka Sumina, jedna z najczystszych rzek województwa śląskiego. Jest ona przede wszystkim ostoją rzadkich gatunków fauny wodnej a jej dolina daje schronienie ginącym gatunkom ptactwa, np. derkaczom. W dolinie rzeki zachowały się także płaty lasów łęgowych.  Wzdłuż rzek od średniowiecza lokalizowano stawy rybne i młyny. Przy ulicy Bogunickiej znajdują się pozostałości młyna oraz tartaku Przegendza wraz z kanałem doprowadzający wodę z Suminy do młyna.

Górki zostały po raz pierwszy wspomniane w dokumencie z 1426 roku, ale na pewno istniały już w XIII wieku. Pod koniec XV wieku właściciel Górek prowadzi spór o stawy i groble leżące na granicy Bogunic i Górek z zakonem dominikanek z Raciborza. Właścicielami wsi były w przeszłości m.in. rycerskie rody Szeligów, Raszczyców, Trachów, Eichendorffów i wreszcie Eickstedtów. W pierwszych latach XIX wieku, wieś wiele razy odwiedzał wybitny poeta romantyczny Joseph von Eichendorff. O swoim pobycie w drewnianej leśniczówce w Górkach wspomina w „Śląskich Pamiętnikach" (Schlesische Tagebucher).

Pomiędzy 1922 a 1939 rokiem Górki Śląskie były miejscowością przygraniczną. Linia graniczna miała tu jeden z najdziwniejszych przebiegów: pas ziemi należący do Polski, wcinał się klinem wzdłuż torów kolejowych w terytorium Niemiec.  Stacja kolejowa w Suminie i Bogunice leżały po polskiej stronie, Górki znajdowały się w Niemczech. Pozostałością po dawnej granicy polsko - niemieckiej są budynki celne (Colanty). Dawna granica państwowa pokrywa się z obecną granicą powiatów rybnickiego i raciborskiego.

Nazwa głównej ulicy w Górkach upamiętnia marsz śmierci więźniów KL Auschwitz-Birkenau w styczniu 1945 roku. Na terenie wsi zginęło wówczas 17 osób, które zostały pochowane na miejscowym cmentarzu. Na skrzyżowaniu ulic Ofiar Oświęcimskich i Rudzkiej znajduje się kapliczka p.w. Jana Nepomucena wybudowana pod koniec XIX wieku. Na południe od kapliczki  stara droga farsko (kościelna) do kościoła parafialnego w Lyskach.

Nieopodal drogi, na brzegu Suminy znajdowała się w wiekach XIII-XVI drewniana wieża obronna, tzw. Zamek Wodny na Kopcu. Była ona siedzibą miejscowego rycerza i właściciela wsi. Do naszych czasów zachowała się Legenda o powstaniu wsi.

W centrum znajduje się nowoczesny kościół p.w. Dobrego Pasterza. Mieszkańcy Górek dążyli do wybudowania własnej świątyni od lat 1920.  Starania udało się uwieńczyć dopiero pięćdziesiąt lat później. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono w 1979 roku, a sześć lat później erygowano samodzielną parafię. Na dzwonnicy wiszą trzy dzwony: Rok Jubileuszowy, Dobry Pasterz oraz Jan Paweł II.

Obok kościoła znajduje się budynek zespołu szkolno-przedszkolnego im. Jana Pawła II. Placówka w Górkach Śl. otrzymała patrona z okazji stulecia istnienia obecnego budynku szkoły (1905-2005). W maju 2007 roku uroczyście posadzono naprzeciwko szkoły Wadowicki Dąb Papieski, sprowadzony z rodzinnego miasta Karola Wojtyły. Od 1929 roku  naprzeciw szkoły rodzina Liszka prowadzi piekarnię,która do dzisiaj wypieka tradycyjny chleb, bagietki (lyngi) czy bułki (żymły). U wylotu ulicy Bogunickiej mieścił się budynek drewnianej szkoły sprzed 1830 roku dla dzieci z Górek, Bogunic i Szymocic. Nieopodal oddano w 1984 roku do użytku stadion piłkarski z trybunami i pełnym zapleczem, a później założono korty tenisowe. Historia miejscowego klubu sportowego sięga 1949 roku.

Pod koniec XIX wieku (umowna datę założenia 1886 rok) powstała w GórkachOchotnicza Straż Pożarna. Pierwotnie remiza znajdowała się na prywatnym gruncie Sylwestra Kałuży -  założyciela i pierwszego prezesa miejscowej OSP. Później za remizę służył budynek gospodarczy domów celnych, aż do czasu wybudowania w latach 1960. domu kultury wraz z przylegającą do niej remizą. Wieża strażacka, przy remizie jest aktualnie najwyższą budowlą we wsi. w 2008 roku postawiono 3 wielojęzyczne tablice informacyjno - turystyczne (przy szkole, kapliczce oraz alei dębowej).

Materiały udostępnił mgr Henryk Postawka. Serdecznie dziękujemy.

Facebook Twitter Google+ Pinterest